Ufak çaplı değişiklikler, dönüşüm noktalarınız başladı mı? Sertap’ın da dediği gibi “Kendime Yeni Bir Ben Lazım” diyerek silkelendiğinizi düşünüyorum J

Biraz kendimizle dertleşelim, yüzleşelim ne dersiniz? Her şeyin başı kendini sevmek diyoruz da nedir bu kendini sevme, kendinle barışık olma olgusu?Herkesi , herşeyi, insanı, hayvanı, bütün canlıları , doğayı sev ama önce kendini sev, sonrada kendine iyi geleni sev, ruhuna iyi geleni yap. Ruhunu bütün kötülüklerden arındır temizle, yenilen. Atalarımız bile bunu çoook öncelerden söylemişler: Önce Can, Sonra Canan Diye..Sonra da neyi en çok seviyorsan, ne ile besleniyorsan onu yap..Koş, Yürü, Resim Yap, Fotoğraf Çek, Oku, Yaz, Çiz, Konuş, Gül, Paylaş Ama En çok Sev..

Bir bakalım biz kendimizi neden unuttuk? Bize kendimizi kim ya da kimler, neden unutturdu?” Kendime sıra gelinceye kadaar o kadar çok şey var ki” mi dedi birisi… Ya da  “Yok canım sen de , ilk kendimi seversem önemsersem bencil olurum, toplum tarafından kabul görülmem” mi diyorsunuz..

Şöyle bir  çocukluk anılarımıza gidelim o zaman…İlk ne zaman kendinizi ayna karşısında izlemiştiniz?Nolmuştu orada? Siz kendinize bakarken kim, ne için bu güzel anı bölmüştü… Sonra da bir daha  aynada kendinize şöyle alıcı gözüyle bakmaya fırsat bulamamıştınız değil mi? Kendinizle yüzleşmekten mi korktunuz? Yine suçlayıcı gözler üzerinizde olur diye bakamadınız mı?

Haydi o zaman bir kahve yapın kendinize , şöyle en köpüklüsünden olsun ama.. Sonra da geçin aynanın karşısına. Kahvenizi yudumlarken kendinize bakın bakalım , gözlemleyin her bir hareketinizi, mimiklerinizi. Yüzünüzdeki o ifadeye bir bakın. Nasıl görünüyorsunuz? Yorgun, mutlu, mutsuz, umutlu, umutsuz, alaycı, şakacı, esprili, hayattan bezmiş, enerjik….Nasılsınız? Kendinize hiç nasılsın diye sorup da yanıtını aldığınız oldu mu? Gerçekten nasılsınız? Kimsiniz, neredesiniz? Olmak istediğiniz yerde misiniz?  Ne istiyorsunuz bu hayattan? Daha ne kadar kendinize yükleneceksiniz? Daha ne kadar suçlayacaksınız kendinizi? Bırakın bakalım şu gardınızı almışlığınızı, bırakın yelkenlerinizi suya yavaş yavaş.. Nadasa bırakın bakalım kendinizi. O dinginliği, sakinliği, rahatlamayı hissedin. Gevşeyin biraz.. Kendinizle başbaşa kaldığınızdaki sessizliğin içindeki sakinliği dinleyin. Dinleyin bakalım kalbiniz ne söylüyor size..İçinizdeki o küçük çocuğa sarılın sımsıkı. Sarılın O’na, kokusunu içine çekin, O’nunla barışın, sevin O’nu..Zira O sizi çok seviyor ve hep sizin gelmenizi bekliyordu….

Son olarak muhteşem bir his yüklemesiyle konuyu toparlayalım:

“Affetmenin Yaradan tanımını ve perspektifini biliyorum, ne zaman ve nasıl kendimi affedebileceğimi, bunun mümkün ve güvenli olduğunu biliyorum. Yaşamın merkezine kendimi koymanın nasıl hissedildiğini biliyorum. Acılarıma tutunmadan da yaşamanın mümkün olduğunu, buna layık ve izinli olduğumu biliyorum.” tüm bu hislerin en iyi ve en yüce şekilde yüklenmesini istiyorsanız yazının altındaki yorum kısmına “Evet “ yazmanız yeterli olacaktır. Alma-Verme dengesini korumak adına da bu yazıyı sevdiklerinizle paylaşırsanız çok faydalı olacaktır J

Herkese Mutlu Hafta Sonları J

Theta Healing Uygulayıcısı

Dilşad KÖSEOĞLU