Hulusi Kentmen'in torunu Melek Kentmen ile röportaj

Kioskla Özel

Türkiye'nin gelmiş geçmiş en usta aktörlerinden biri olan Hulusi Kentmen 26 sene önce bugün, 20 Aralık 1993 tarihinde hayata gözlerini yumarak sevenlerini gözyaşları ile bıraktı. Kendisini saygı ve özlemle tekrar anıyoruz.

Kariyerine sayısız film ve ödül sığdıran efsane Yeşilçam oyuncusunun torunu Melek Kentmen ile Kioskla olarak keyifli bir röportaj gerçekleştirdik. 'Dedem Hulusi Kentmen' isminde bir de kitabı olan Melek Kentmen, usta oyunca hakkında merak ettiğimiz soruları cevapsız bırakmadı. Kendisinin karakteri, alışveriş merakı ve torunlarına aldığı hediyeler hakkında bilgiler paylaştı. İşte gerçekleştirdiğimiz keyifli sohbet...

Melek Kentmen Röportajı

Pek çoğumuz sizi ‘Dedem Hulusi Kentmen’ kitabının yazarı ve efsane oyuncunun torunu olarak tanıdı. Kendinizi tanıtacak olursanız hakkınızda neler söylemek istersiniz?

1975 İstanbul Üsküdar doğumluyum. On yedi yaşıma kadar dedemle yaşama şansına eriştim. Ama tabii ki on yedi senenin tamamını dedemle geçiremedim. Çünkü babam askerdi. Bende onlarla maalesef dolaşmak zorunda kaldım. On sekiz aylıktan itibaren çocukluğumun ilk yedi senesi Kandıra’da geçti. İnekler ve horozlar arasında büyüdüm.

Şehir ortamından uzak kırsal bir kesimde yetişmek her İstanbulluya nasip olan bir şey değildir. Oradan ayrılırken annemin ağladığını hatırlarım. Sonra Kıbrıs, diğer ilkokul kısmını orada okudum. Sonra İstanbul, gene okul, evlilik derken bu zamana geldik.

"Askerlikten gelen bir disiplini vardı"

Özellikle yeni nesil, Hulusi Kentmen’i sadece filmlerindeki rolleri ile tanıyor. Ama siz kendisini çok yakından tanıma şansına eriştiniz. Özel hayatında da tıpkı Yeşilçam’daki tonton bir baba mıydı yoksa emekli astsubaylıktan kalma bir otoriterlik var mıydı?

Çok isterdim o kadar tonton bir insandı demeyi ama değildi. Evet, askerlikten gelen bir otoriterlik ve disiplin vardı.

"Yeşilçam kültürü devam etmeliydi"

Türk sinemasının bugünkü dönemi ile Yeşilçam dönemi arasındaki fark hakkında ne düşünüyorsunuz? Sizce dedeniz bugünkü filmlerde neyi eksik bulurdu?

Şimdi tabii ki daha sanatsal filmler yapılıyor ama ben Yeşilçam’ın göbeğinde doğduğum için, orada yetiştiğim için çok benimseyemedim bu filmleri, bence Yeşilçam kültürü devam etmeliydi. Ama hepsinde bir emek var, destek olmak adına elimden geldiğince izlemeye çalışıyorum o filmleri de…

Yeni tanıştığınız insanlar mutlaka dedeniz hakkında sıklıkla soru soruyordur. Bu durum ne kadar gurur verici olsa da hiç sıkıldığınız oldu mu?

Hayır hiç sıkılmıyorum. Çünkü seviyorlar, merak ediyorlar ve soruyorlar. Öğrenmek istiyorlar gerçekte nasıl bir insan olduğunu…

"Mağaza gezmek vakit kaybı"

Biliyorsunuz Kioskla.co sitemiz alışveriş, yaşam ve eğlence üzerine... Sizin alışveriş yaparken dikkat ettiğiniz bir husus, müdavimi olduğunuz bir marka var mı?

Normalde tarzım spordur. Giyimime çok özen göstermem. Ama tabii ki bu şık şeyler almıyorum anlamına gelmez. O zamanda dikkat ettiğim husus şık, kaliteli ve imkânlar dâhilinde olması herhalde herkesin hoşuna gider. Zara’nın modelleri hoşuma gidiyor.

Hangisi daha hoşunuza gider? AVM’lerde mağaza mağaza gezmek mi yoksa internetten aradığınıza ulaşmak mı?

Mağaza gezmeyi oldum olası vakit kaybı olarak gördüm. Sanırım internet alışverişi bana daha uygun.

"Hediye ettiği bebekler benim için çok değerliydi"

Dedeniz Hulusi Kentmen’in alışveriş merakı var mıydı? Torunlarına çeşitli hediyeler alır mıydı?

Şık giyinmeyi çok severdi. Ama o zaman bu kadar alternatif olmadığı için belli başlı yerlerden alışverişini yapardı tabii. Almanya’ya sık sık turneye giderdi. Buradan bana çeşitli hediyeler getirirdi. Özellikle getirdiği bebekler benim için çok değerliydi.

O zamanlar ile günümüz arasındaki tüketim kültürünü nasıl yorumluyorsunuz? Ne değişti?

Her şeyden önce o zamanlar bu kadar tüketim yoktu. Siyah beyaz televizyonun olduğu dönemlerden geldim. Tek kanallı dönemler. Evlere tek maaş girdiği dönemler. Ama şimdi alternatif o kadar çok ki doyumsuz olduk. Yetmiyor hiçbir şey. Şimdi kadınlar artık üretmeye başladı, bu da çok güzel bir şey tabii ki.